Hoe willen wij leven?

Limburg, Toscane, vakantie voor lichaam en geest in mei en juli. La Scuola, academie voor levenskunst, Delft. Persoonlijke ontwikkeling en zingeving.
Voor gedachteloos leven is ons leven te uniek, te bijzonder. Praktische filosofie gaat om bewust leven én samenleven, om ou acheter viagra en france het leven van alledag. We lijken het verleerd om essentiële vragen te stellen over zaken die ons dagelijks raken. Wie ben ik, wat wil en kan ik? Wat betekenen vriendschap, vrijheid en verantwoordelijkheid? Maak ik de juiste keuzes?

‘Hoe gaat het écht met je?’ Mensen ontmoeten elkaar te weinig op zielsniveau. We verdiepen ons amper in onszelf en in elkaar. We beredeneren alles en hebben de diepere laag van beleving afgesloten. Wat raakt ons en wat vertelt ons dat? Wie scherpt zichzelf aan de slijpsteen van de geest door gedachten en emoties te onderzoeken? Niet om ze ‘los te laten’, ze weg te mediteren, maar om ze serieus te nemen als rijke gedachten. Ons bezinnen op denken, voelen en doen is bezinnen op mens-zijn en betekenisgeving: doe ik het juiste? Persoonlijk leiderschap is werken aan een bewuste levenshouding.

Praktische filosofie (= levenskunst) is het vinden van ‘meesterschap’. Volwassen worden in je eigen leven. Filosofische zelfkennis is gedachten leren kennen én onderzoeken, is je gedrag bijsturen naar een redelijk midden en daar verantwoordelijkheid voor nemen, beseffend dat we mens zijn temidden van en dankzij anderen.

De rationaliteit uit de twintigste eeuw heeft ons veel goeds opgeleverd maar de meer onzegbare zaken verwaarloosd: waar draait het om in leven en samenleven, wat is nuttig en waarachtig, wat is de zin van ons handelen, hoe komen we werkelijk verder en wat noemen we goed en wat slecht? De eigentijdse levenskunstdenker Dick Kleinlugtenbelt veronderstelt dat we ons te weinig bezighouden met goed en kwaad vanuit morele overwegingen. Anderen, zoals de filosoof Joep Dohmen, menen dat moderne mensen de weg kwijt zijn geraakt, omdat er juist geen universele wetten zijn of ‘goddelijke voorschriften’ waaraan we ons zouden moeten of zouden willen houden. We worden teruggeworpen op onze eigen, menselijke autonomie en moeten nog leren daarmee om te gaan. Weer anderen zoals, de reeds overleden, Duitse denker en schrijfster Hannah Arendt en de haar voetsporen volgende filosoof Joke Hermsen, vermoeden dat het contact tussen mensen is verschraald en de echte ontmoeting tussen individuen – in privé of werk – in het gedrang is gekomen. We zijn het samenleven verleerd.

Mensen komen naar La Scuola met werk- en levensvragen en nemen daardoor tijd voor bezinning en reflectie. Ze stellen zichzelf vragen over de gewoonste dingen, verbazen zich over de betekenis van de ervaringen die worden onderzocht, verwonderen zich. Ze gaan individueel in gesprek of nemen deel aan de activiteiten met kleine groepen om samen te leren. Leiderschap, thuis, op de werkvloer én in onze samenleving. Wie wil dit niet?