Zondag 4 september was er in de Delftse Synagoge een bijeenkomst voor mensen die zich betrokken voelen bij opvang en begeleiding van vluchtelingen. Onder hen tien Syrische vluchtelingen die inmiddels als statushouder in Delft wonen. Het was tevens de 8e jaaropening van La Scuola, de organisator.
Verschillende sprekers gingen in op situaties van ontheemding. Sophie Schellens van de mensenrechtenorganisatie Justice&Peace vertelde over haar reis naar Damascus en hoe het haar raakte om te zien hoe later Syriërs uit diezelfde stad te zien vluchten met de kleine bootjes, de zee over. “Als je voor deze mensen zorgt, soms met gevaar voor eigen leven, ben je in mijn ogen een mensenrechtactivist.” Rien van der Velden, werkzaam bij Fonds1818, sprak over zijn jeugd in het kapot geschoten Rotterdam waar in de wederopbouw periode mensen van verschillende zuilen bij elkaar in de wijk woonden. “Dat gaf een veilig gevoel.”
Ook diepe indruk maakte de bijdrage van voormalig burgemeester Bas Verkerk. Aan hem was gevraagd de Hannah Arendt Vertelling te houden. Deze Duits-Amerikaanse denker vroeg aandacht voor de publieke ruimte en deed het appèl zorg te dragen voor elkaars leefwereld. De Vertelling is geen afstandelijke beschouwing, maar de eigen ervaring uit het persoonlijke leven van de Verteller speelt een belangrijke rol. “De liefde voor de stad, voor deze regio waar wij wonen, werken en spelen, heeft mij als publieke ambtsdrager, als vader en als wereldburger geïnspireerd om het beste van mij zelf te geven.” (…)
“Het is buitengewoon belangrijk dat we elkaars verschillen respecteren en naar elkaar omkijken. U doet dat. We moeten blijven zoeken naar manieren om te komen tot een samenleving waarin ieder respect heeft voor een ander. Respect heeft voor mensen die anders zijn. Kijk elkaar aan en zie elkaar. Kijk eens naar je buur, https://www.acheterviagrafr24.com/acheter-sildenafil-100mg-lovegra/ naar degene http://www.cialisgeneriquefr24.com/acheter-cialis-original/ die naast je zit. Kijk elkaar aan en zie elkaar. Het is een diep, diep menselijke behoefte om gekend te worden door een ander.”
“Oog in oog met de onmogelijke dilemma’s in de wereld is bij mij het besef gekomen dat vrede in de wereld begint met vrede in het eigen hart. En met bescheidenheid. Ik weet het ook niet. Ook ik heb de oplossingen niet voorhanden, maar dit kan ik wel doen: proberen, met vallen en opstaan, het goede te doen en mijn steentje bij te dragen, precies daar waar ik mijzelf aantref.”
Lees de gehele Hannah Arendt Vertelling
Hoe toepasselijk begon de bijeenkomst, waar het meer dan een uur lang doodstil was, met het gedicht van Ria Jongste: Onderweg. Het ensemble De Strijkers van de Delftse studenten jazzvereniging Groover gaf een klein concert. Zij speelden muziek van de wereldcomponist Philip Glass: String Quartet no 2., ook wel bekend onder de titel Company.
De voordracht van Erik Pool waar hij als Jood de zaal toeschreeuwde als de Jood uit Shakespeare’s Koopman van Venetië liet niemand koud, evenals de oproep van zowel Erik als Bas: DOE WAT.
De wereld heeft ons nodig, in alle opzichten, dus niet alleen ons denken maar zeker ook ons handelen. Misschien moeten we wel zeggen: de wereld heeft ons met hart en ziel en met huid en haar nodig. De Duits-Amerikaanse filosofe uit de vorige eeuw Hannah Arendt zei het al: ‘De enige manier om de toekomst te voorspellen is haar tot stand te brengen’. Dus ja: We moeten handelen, in actie komen en het goede nastreven door er werk van te maken. We hebben elkaar nodig. Die uitspraak van Arendt is één van de favoriete citaten van René Gude, de overleden Denker des Vaderlands. ‘Doe wat’, is wat hij in alle toonaarden steeds weer heeft willen uitdragen, zit niet stil om te wachten op dat wat toch niet vanzelf tot stand komt. Hij riep het uit: “Blijf niet steken in de beschrijving: verbeter!”
Er hing de intense stilte toen de kleine Syrische jongen Alan Kurdi en met hem alle anderen die zonder naam zijn verdronken in hun reis naar de vrijheid, werden herdacht.
Ook al is het een al jarenlang bekend verschijnsel, de standaardbeveiliging van Joodse gebouwen, eenmaal buiten gekomen stonden ze er nog steeds, zes marechaussee’s in gevechtstenue. De harde werkelijkheid.
Lees het gehele programma.
